Gedeelde verantwoordelijk - gedeeldelijke aansprakelijkheid

Hieronder een tekst van Johan Malcorps, verantwoordelijke voor de politieke cel van GROEN!
Van 1999 tot 2004 heb ik met Johan perfect kunnen samenwerken. Zo lag hij mee aan de basis toen de groenen in de Vlaamse regering de minister van Leefmilieu hadden om het licht op groen te zetten voor de saneringen van de vervuilde terrreinen met asbestdraailingen. Gezien we in 2003 niet meer in het fedeale parlement vertegenwoordigd waren bleef hij het dossier ivm oprichting asbestfonds volgen in samenwerking met de parlementairen van Ecolo.

Graag wil ik dan ook plaats maken voor de principiële stellingname wat ethisch moet gebeuren voor de asbestslachtoffers en hun nabestaanden.


Hierbij een principiële stellingname op basis van de acties die ik al enkel jaren voer rond asbestslachtoffers. Werknemers die ziek zijn geworden door hun beroepsactiviteiten en dus mede door toedoen van de werkgever, hebben recht op een vergoeding voor het loon dat ze moeten derven omwille van hun ziekte (of arbeidsongeschiktheid in het geval van een ongeval). Het lijkt me niet meer dan rechtvaardig dat deze vergoeding overeen stemt met het loon dat ze effectief moeten missen. Want het is niet hun schuld dat ze niet meer kunnen werken en ze dit loon dus niet meer kunnen trekken. Het feit dat de schadeloosstelling niet overeenstemt met het loon dat men moet missen, is dus inderdaad niet eerlijk. Temeer daar in de Belgische wetgeving het principe van immuniteit is ingebouwd : als de werknemer de schadeloosstelling aanvaardt, kan hij de werkgever niet verder aansprakelijk stellen, ook als de werkgever in de feiten in gebreke gebleven is en mee schuld heeft aan de beroepsziekte. De werknemer kan dus niet voor de rechter verdere vergoedingen afdwingen. Los van de vraag naar een rechtmatige vergoeding van het gederfde arbeidsinkomen, is er ook nog de vraag naar een morele schadeloosstelling door de werkgever, maar ook door de overheid in het geval van beroepsziekten waar werkgevers én overheid door nalatigheid objectief mee verantwoordlijkheid dragen. In het geval van asbest is dit duidelijk : men wist al jaren dat asbest bijzonder schadelijk was vor de gezondheid, maar toch heeft men mensen verder blootgesteld aan asbest, toch heeft men de wetgeving niet tijdig verstrengd. Los van de vraag naar de vergoeding van gederfd loon, staat de vraag naar een soort van smartegeld, een morele vergoeding voor het feit dat mensen hun leven verwoest werd, dat de gezondheid geknakt is of dat men veel te vroeg overlijdt en zoveel geliefden voortijdig moet achterlaten. Om die reden pleitte Groen! altijd voor een paart Asbestfonds om ook deze morele vergoeding uit te betalen. Samen met de Vereniging voor Asbestslachtoffers hebben we overigens zware kritiek op de wijze waarop de regering Verhofstadt dit Asbestfonds nu invulde ( www.groen.be/pers - persconferentie 5 december 2006). Ik meen dan ook dat de ABVV-acties volledig gerechtvaardigd zijn.

Johan Malcorps politieke cel Groen!