8 mei 2007 - 59 ste verjaardag "Worstelen en Vieren"

"Worstelen en vieren"

Gisteren mijn 59°verjaardag gevierd.
Het begon zoals vroeger: Moeksken wenst me bij het wakker worden een gelukkige verjaardag. Mijn weemoed spiegelt in haar ogen. Karolien doet het ritueel over aan de ontbijttafel met een lichte glimlach. Het scherpe hoge kinderstemmetje van Fleur kondigt de aankomst van Eef en Frie aan, want dinsdag is het "Frietjes"-dag. Annemie past die dag op Frie en dat maakt haar ondanks alles blij. De kracht van het hier en nu. Fleur en Frie zijn de twee dochters van onze oudste dochter Eef. Als grootouders hebben we twee bijzondere namen van haar gekregen: "Mamia en Papia" Een uitvinding van Fleur die voor altijd zo zal blijven. "Papia we hebben een cadeautje voor u, maar de ogen van Eef leggen het mondje van Fleur nog net op tijd het zwijgen op. Het moet nog een verrassing bljven tot deze avond als de andere kinderen ook thuis zijn.

Het is vandaag een drukke dag, en daar ben ik blij om. Thuis loop ik soms tegen de muren aan.
Commissie Regionaal beleid, fractie en provincieraad in Leuven.
Vooraf heb ik nog een afspraak met mijn vriend Jef Van Hoye uit Bierbeek. Hij noemt mij zijn broeder. Hij is een helend man in mijn ziekteproces die stelt: de moed niet op te geven.
In een cafeetje aan het station hebben we nog een warme babbel. Hij geeft me een boekje mee: "Keerpunt" met als ondertitel: "Een levenscrisis als positieve uitdaging".

De agenda van de vergadering sla ik even over. Rellen op 1 mei met Brusslse jongeren in het provinciaal domein te Huizingen vragen wel de hoofdaandacht. Het warme weer maakt dat heethoofden amok zaaien, bewoners en bezoekers lastig vallen en een spoor van vernieling achter laten. Het is een maatschappelijk probleem dat op vele plaatsen de kop op steekt en waarvoor geen sleuteloplossing bestaat. Een breed maatschappelijke aanpak is hier noodzakelijk. Een mix van preventie en harde aanpak.

Saartje, mijn tweede dochter, speelt toevallig toneel voor kleuters in Leuven. We hadden vooraf afgesproken samen de trein naar Kapelle-op-den-Bos te nemen.
Zij roept vanuit het venster "Gelukkige verjaardag" Op het tafeltje staan twee kleine taartjes met elk een kaarsje op een papieren servetje. Ik kan mijn tranen niet bedwingen en laat ze in een vol coupé de vrije loop. Met een wegwerpcameraatje legt ze alles vast voor de eeuwigheid. Saar vraagt aan een passagier om ook nog een foto van ons samen te nemen.
Ik neem haar in mijn armen en probeer een glimlach op de mond te toveren. De non verbale communicatie maakt voor de passagiers duidelijk wat hier aan de gang is.

Thuisgekomen komen de eerste gasten: onze medebewoners van de Veldstraat 166.
Telefoontjes van Marjon, mijn jongste broer die in Nederland woont enz.

Om 20.00 uur is er de invasie van de Vanderstappens. Het huis loopt vol met mijn broers en zussen die me enorm ondersteunen. Roos en René voegen zich er bij want het is ook kaartavond, dat nu uitgegroeid is tot een heilig ritueel. Kleurenwiezen en elkaar opjutten. De Vanderstappens zijn een luidruchtige en warme familie. De trappisten hebben deze avond aan het gezelschap weer een goede avond gehad. We zappen even naar het voetbal: Brugge wint van Gent. De kaarten zijn geschud en de punten geteld.

Om 23.00 uur keert iedereen naar huis. Ondanks het omringd-zijn blijf ik verweesd achter.
"Gelukkige verjaardag"