DAG 1 - 31 januari 2007
We hadden het al begin december afgesproken. We moesten en zouden samen naar de Ardennen gaan in het huisje van Roos en René. Een huis dat Roos en René 12 jaar geleden bouwden in Orchimont, een deelgemeente van Vresse sur Semois. Het kreeg dan ook als doopnaam “Roserné “ Het huis, dat hoog op een bijna onberijdbare helling staat, heeft een prachtig uitzicht op de vallei en het oude dorpje. Een huis van gastvrijheid met als bedoeling te genieten van de schoonheid van de natuur en die vreugde te delen met hun kinderen, familie, vrienden en kennissen voor een vriendenprijsje. Geen boekingskantoor om er maximaal financieel rendement uit te halen. In het huis ligt dan ook een dagboek waar Roos en René bijzonder veel aandacht aan schenken. Ze zijn al aan een derde gastenboek bezig, waarin “de Rosernisten” hun ervaringen delen.
De mannen vertrekken woensdagmorgen op voorwacht zodat we onze echtgenotes in een warm huis kunnen onthalen. Het doel heiligt de middelen. We maken van onze heenreis een toeristische rondrit en verlaten al vlug de autosnelweg. Eerste halte is Dinant. In een ver verleden één van de obligate schoolreizen in onze kindertijd. “All you need is lef” en we nemen eendrachtig allemaal een blonde lef van het vat.
Via Beauraing, een bekende bedevaartplaats gaat het richting Gedinnne, Biévre naar Bellefontaine.
Deze naam hoeft geen uitleg. René vult aan de bron enkele bidons van dit heerlijk mineraalarm water. Thuis drinken we niets anders, stelt René. Het is wijn of water. In het leven komt er het inderdaad op aan de juiste keuzes te maken: het is water of wijn, ook al stelt iedereen dat je af en toe wat water bij de wijn moet doen.
We komen aan in het huis en brengen alles in gereedheid. Kachel aansteken, want de temperatuur is er slechts 5° C. In de namiddag doen we nog enkele “Point de vues' aan van de meanderende Semois. Herbergen inbegrepen.
Thuisgekomen is de temperatuur al flink opgelopen tot een warme 25° C. Frans zorgt ondertussen voor een heerlijke spaghettimaaltijd. We willen ons nog vergasten op een aperitiefje, maar de dames komen vroeger dan verwacht aan. Ondanks het vertrekuur van 17.00 uur hebben ze nauwelijks fileleed geleden.
In groep eten en op verplaatsing maakt het altijd een stukje heerlijker. Even de dag van morgen plannen! Als de stafkaarten zijn opgeborgen, leggen we de kaarten op tafel voor een partijtje kleurenwiezen. In naam van de Roos moeten de drie mannen het afleggen. Gelukkig is er morgen nog een dag voor de revanche. Hilde en Annemie zijn boekenwurmen en laten het getier en gevloek aan hun voorbij gaan.
DAG 2 – 1 februari 2007
De nevel trekt langzaam op. René is een ochtendmens en dekt de tafel.
Wij hebben weer eens het geluk gewoon aan te schuiven. Merkwaardig is dat na een tweede zit iedereen zijn of haar vaste plaats aan tafel heeft gevonden.Voor de rest van ons verblijf zal die als een ongeschreven wet blijven gelden.
Vandaag maken we een grote wandeling langs de Semois. De tocht gaat van Membre naar Laforet om terug te keren langs de andere kant van de Semois. Een steile helling pakt voor het eerst in mijn leven op mijn adem. Ik die bekend stond als de man van de lange adem, zowel letterlijk als figuurlijk, moet nu naar adem snakken bij de minste helling. Met Zwiterse stapjes en aangepast tempo geraak ik boven. Eens vlak is er geen enkel probleem om de tred van het gezelschap te volgen. Langs de oevers staan nog de stalletjes waar eens de Tabak de Semois gedroogd werd. Dit archeologisch erfgoed doet nu dienst als houtdroogplaats. In mijn hoofd denk ik terug aan de bivakken met de chiro langs de oevers van de Semois. Een vogelvluchttocht naar Bouillon waar we drie keer door het water van de Semois worstelden. Themadagen met ridders van de ronde tafel onder de leuze: “Noblesse Oblige”.
Ondanks de weemoed voel ik me bijzonder goed. Ik word op sleeptouw genomen door mijn vrienden. In de vooravond rijden we nog langs bij Willy in Nafraiture. Een Vlaming die 30 jaar geleden Vlaanderen verliet voor wat het was om in alle rust en zelfstandig zijn ding te doen. La Chiquetterie is een kruidenwinkel met originele artisanale bereidingen geoogst in hun eigen wilde tuin. Het is eveneens een taverne waar men in een gezellig kader een glas kan drinken en een lekker hapje kan eten. Meer weten
http://www.lachiquetterie.be/
Willy komt een uurtje bij ons zitten. René had hem op de hoogte gebracht van mijn ziekte. Bekommerd komt hij naast me zitten. Hij zweert bij Macrobiotiek als uitweg. We luisteren geboeid naar zijn verhalen. Je krijgt adviezen langs alle kanten, die je heen en weer slingeren. Toch wil je de hoop op genezing altijd open houden.
In deze periode zijn er weinig of geen restaurants open. We laten ons dan maar afzakken in een kitscherig restaurant van hardwerkende Oost-Vlamingen. Het verbaasd me hoeveel Vlamingen en vooral West-Vlamingen hier in deze streek in de horeca actief zijn. De bediening en het eten zijn er lekker. Vanavond finale van De Slimste Mens en dit willlen we zeker niet missen. Gezien er geen TV is bij Roserné kijken we naar de finale in het restaurant. Marc Reynnebeau moet het, ondanks alles, afleggen tegen Steven Van Herrewegen. Het bewijst dat het ook maar een spel is, dat moet gespeeld worden om de winnaar te kennen. Annemie heeft juist gegokt en krijgt de volledige inzet.
Wij sluiten de avond met kleurenwiezen en jawel hoor , ook hier moet het spel gespeeld worden en is het weer eens Roos die de mannen van tafel speelt.
DAG 3 – 2 februari 2007
Vandaag Lichtmis: “Er is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar panneken warm”
Maar vandaag is de plaatselijke warme bakker open. Vers brood en croissants liggen op ons te wachten. Als afsluiter maken we nog een wandeling in Orchimont door de bossen. Bisons vervangen de koeien in de hoog gelegen weiden.
Concrete afspraken voor de opruim en de terugreis. “Partir c’est mourir un peu».
Ik dank Roos, René, mijn zus Hilde en Frans voor deze hartverwarmende dagen.
In mijn hoofd hebben 'Les Monts' het drie dagen gehaald op 'Les vallées'.
Goede afspraken maken goede vrienden en we spreken af de komende woensdagavond te kleurenwiezen bij me thuis.
We nemen een iets andere terugweg langs de vallei van de Lesse via Daverdisse, om in schoonheid het landschap te verlaten alvorens langs de autostrade huiswaarts te keren.
Thuisgekomen vangt onze zoon Bert ons op. Het verheugt hem bijzonder dat wij even het schoolreisgevoel hebben mogen meemaken. Niet wij, maar de bergen hebben ons 'verzet'. Bij Eef en Rudi heeft de griep toegeslagen. Fleurtje is al aan de beterhand en Frie doet als kleinste altijd mee. We blijven uit veiligheid even uit de buurt. Karolien heeft haar eerste werkdag erop zitten in Antwerpen en moet al direct weg voor haar aggregaatcursus in Gent.
Het weekend belooft zonnig te worden en Saartje komt langs.
We hadden het al begin december afgesproken. We moesten en zouden samen naar de Ardennen gaan in het huisje van Roos en René. Een huis dat Roos en René 12 jaar geleden bouwden in Orchimont, een deelgemeente van Vresse sur Semois. Het kreeg dan ook als doopnaam “Roserné “ Het huis, dat hoog op een bijna onberijdbare helling staat, heeft een prachtig uitzicht op de vallei en het oude dorpje. Een huis van gastvrijheid met als bedoeling te genieten van de schoonheid van de natuur en die vreugde te delen met hun kinderen, familie, vrienden en kennissen voor een vriendenprijsje. Geen boekingskantoor om er maximaal financieel rendement uit te halen. In het huis ligt dan ook een dagboek waar Roos en René bijzonder veel aandacht aan schenken. Ze zijn al aan een derde gastenboek bezig, waarin “de Rosernisten” hun ervaringen delen.
De mannen vertrekken woensdagmorgen op voorwacht zodat we onze echtgenotes in een warm huis kunnen onthalen. Het doel heiligt de middelen. We maken van onze heenreis een toeristische rondrit en verlaten al vlug de autosnelweg. Eerste halte is Dinant. In een ver verleden één van de obligate schoolreizen in onze kindertijd. “All you need is lef” en we nemen eendrachtig allemaal een blonde lef van het vat.
Via Beauraing, een bekende bedevaartplaats gaat het richting Gedinnne, Biévre naar Bellefontaine.
Deze naam hoeft geen uitleg. René vult aan de bron enkele bidons van dit heerlijk mineraalarm water. Thuis drinken we niets anders, stelt René. Het is wijn of water. In het leven komt er het inderdaad op aan de juiste keuzes te maken: het is water of wijn, ook al stelt iedereen dat je af en toe wat water bij de wijn moet doen.
We komen aan in het huis en brengen alles in gereedheid. Kachel aansteken, want de temperatuur is er slechts 5° C. In de namiddag doen we nog enkele “Point de vues' aan van de meanderende Semois. Herbergen inbegrepen.
Thuisgekomen is de temperatuur al flink opgelopen tot een warme 25° C. Frans zorgt ondertussen voor een heerlijke spaghettimaaltijd. We willen ons nog vergasten op een aperitiefje, maar de dames komen vroeger dan verwacht aan. Ondanks het vertrekuur van 17.00 uur hebben ze nauwelijks fileleed geleden.
In groep eten en op verplaatsing maakt het altijd een stukje heerlijker. Even de dag van morgen plannen! Als de stafkaarten zijn opgeborgen, leggen we de kaarten op tafel voor een partijtje kleurenwiezen. In naam van de Roos moeten de drie mannen het afleggen. Gelukkig is er morgen nog een dag voor de revanche. Hilde en Annemie zijn boekenwurmen en laten het getier en gevloek aan hun voorbij gaan.
DAG 2 – 1 februari 2007
De nevel trekt langzaam op. René is een ochtendmens en dekt de tafel.
Wij hebben weer eens het geluk gewoon aan te schuiven. Merkwaardig is dat na een tweede zit iedereen zijn of haar vaste plaats aan tafel heeft gevonden.Voor de rest van ons verblijf zal die als een ongeschreven wet blijven gelden.
Vandaag maken we een grote wandeling langs de Semois. De tocht gaat van Membre naar Laforet om terug te keren langs de andere kant van de Semois. Een steile helling pakt voor het eerst in mijn leven op mijn adem. Ik die bekend stond als de man van de lange adem, zowel letterlijk als figuurlijk, moet nu naar adem snakken bij de minste helling. Met Zwiterse stapjes en aangepast tempo geraak ik boven. Eens vlak is er geen enkel probleem om de tred van het gezelschap te volgen. Langs de oevers staan nog de stalletjes waar eens de Tabak de Semois gedroogd werd. Dit archeologisch erfgoed doet nu dienst als houtdroogplaats. In mijn hoofd denk ik terug aan de bivakken met de chiro langs de oevers van de Semois. Een vogelvluchttocht naar Bouillon waar we drie keer door het water van de Semois worstelden. Themadagen met ridders van de ronde tafel onder de leuze: “Noblesse Oblige”.
Ondanks de weemoed voel ik me bijzonder goed. Ik word op sleeptouw genomen door mijn vrienden. In de vooravond rijden we nog langs bij Willy in Nafraiture. Een Vlaming die 30 jaar geleden Vlaanderen verliet voor wat het was om in alle rust en zelfstandig zijn ding te doen. La Chiquetterie is een kruidenwinkel met originele artisanale bereidingen geoogst in hun eigen wilde tuin. Het is eveneens een taverne waar men in een gezellig kader een glas kan drinken en een lekker hapje kan eten. Meer weten
http://www.lachiquetterie.be/
Willy komt een uurtje bij ons zitten. René had hem op de hoogte gebracht van mijn ziekte. Bekommerd komt hij naast me zitten. Hij zweert bij Macrobiotiek als uitweg. We luisteren geboeid naar zijn verhalen. Je krijgt adviezen langs alle kanten, die je heen en weer slingeren. Toch wil je de hoop op genezing altijd open houden.
In deze periode zijn er weinig of geen restaurants open. We laten ons dan maar afzakken in een kitscherig restaurant van hardwerkende Oost-Vlamingen. Het verbaasd me hoeveel Vlamingen en vooral West-Vlamingen hier in deze streek in de horeca actief zijn. De bediening en het eten zijn er lekker. Vanavond finale van De Slimste Mens en dit willlen we zeker niet missen. Gezien er geen TV is bij Roserné kijken we naar de finale in het restaurant. Marc Reynnebeau moet het, ondanks alles, afleggen tegen Steven Van Herrewegen. Het bewijst dat het ook maar een spel is, dat moet gespeeld worden om de winnaar te kennen. Annemie heeft juist gegokt en krijgt de volledige inzet.
Wij sluiten de avond met kleurenwiezen en jawel hoor , ook hier moet het spel gespeeld worden en is het weer eens Roos die de mannen van tafel speelt.
DAG 3 – 2 februari 2007
Vandaag Lichtmis: “Er is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar panneken warm”
Maar vandaag is de plaatselijke warme bakker open. Vers brood en croissants liggen op ons te wachten. Als afsluiter maken we nog een wandeling in Orchimont door de bossen. Bisons vervangen de koeien in de hoog gelegen weiden.
Concrete afspraken voor de opruim en de terugreis. “Partir c’est mourir un peu».
Ik dank Roos, René, mijn zus Hilde en Frans voor deze hartverwarmende dagen.
In mijn hoofd hebben 'Les Monts' het drie dagen gehaald op 'Les vallées'.
Goede afspraken maken goede vrienden en we spreken af de komende woensdagavond te kleurenwiezen bij me thuis.
We nemen een iets andere terugweg langs de vallei van de Lesse via Daverdisse, om in schoonheid het landschap te verlaten alvorens langs de autostrade huiswaarts te keren.
Thuisgekomen vangt onze zoon Bert ons op. Het verheugt hem bijzonder dat wij even het schoolreisgevoel hebben mogen meemaken. Niet wij, maar de bergen hebben ons 'verzet'. Bij Eef en Rudi heeft de griep toegeslagen. Fleurtje is al aan de beterhand en Frie doet als kleinste altijd mee. We blijven uit veiligheid even uit de buurt. Karolien heeft haar eerste werkdag erop zitten in Antwerpen en moet al direct weg voor haar aggregaatcursus in Gent.
Het weekend belooft zonnig te worden en Saartje komt langs.
2 opmerkingen:
spyder ski jackets spyder jackets spyder jackets [url=http://www.spyder--jackets.com/]spyder ski jackets[/url] www.spyder--jackets.com
ugg boots purchase genuine ugg boots ugg boots traffic [url=http://www.ugg--bootssale.com/]genuine ugg boots[/url] www.ugg--bootssale.com
Gucci bags replica gucci bags Gucci bags [url=http://www.gucci--bags.com/]replica gucci bags[/url] www.gucci--bags.com
hermes bags hermes bags hermes bags [url=http://www.replica--hermes.com/]hermes bags[/url] www.replica--hermes.com
chanel bags chanel bags replica chanel [url=http://www.replica--chanel.com/]chanel bags[/url] www.replica--chanel.com
When we finally think about the word the phrase really enjoy, not just in relations to a close relationship together with a different, nonetheless as being a sensing that is engendered for those who have miltchmonkey a better partnership on your own way too , and even for a sense of greater unity spouse and children or perhaps human beings ( blank ) this turns into a lot more crystal clear that someone wants in daily life is actually really enjoy.
Een reactie posten